Munurin millum rættingarnar hjá "Venceslaus Ulricus Hammershaimb"

Content deleted Content added
s Tók burtur rættingar hjá 212.55.38.26 (kjak) til seinastu versjón hjá Benadikt
Benadikt (kjak | íkøst)
Nakrar stavivillur rættaðar
Linja 4:
Hammershaimb eigur stóra æru fyri, at [[Føroyar|føroyingar]] varðveittu [[skriftmál]]ið. Tað var hann, sum gav føroyska málinum [[bókstav]]in [[Ð]]. Við íblástri frá vinmanni sínum, [[Jón Sigurðsson|Jóni Sigurðssyni]], professara og málfrøðingi úr [[Ísland]]i, kom hann við hugskotinum um etymologiska stavsetingarháttin, har vit fara aftur til frummálið, heldur enn at skriva [[mál]]ið soleiðis sum tað verður framborið.
 
Hammershaimbsættin er gomul í [[Føroyar|Føroyum]]. Fyrstur í [[Føroyar|Føroyum]] av hesi ætt var langabbi V. U. Hammershaimb, [[Jørgen Frants de Hammershaimb]], sum varvarð føddur í [[Keypmannahavn]] [[31. oktober]] í [[1688]]. Hann starvaðist hjá Gablunum og kom soleiðis til [[Føroyar|Føroya]] at verðavera fúti í [[1723]]. Hann giftist sama ár við [[Danmark|danskari]] konu, tey fingu tvey børn.
 
Konan doyði tíðliga, og tá giftist Jørgen Frants de Hammershaimb uppaftur við Elisabeth Christine Samuelsdatter, dóttir [[Samuel Pedersen Lamhauge]], løgmann, í [[Nýggjustovu]] í [[Tórshavn|Havn]]. Tey fingu 13 børn – og eitt teirra var V. U. Hammershaimb, sum eisini var fúti. Hann fekk sonin [[Jørgen Frantz Hammershaimb]], sum var [[Føroyar|Føroya]] síðsti [[løgmaður]], áðrenn [[Løgting]]ið varð niðurlagt í [[1816]]. Jørgen Frants giftist eisini í Nýggjustovu í [[Tórshavn|Havn]], eins og abbin, við Armgard Mariu Egholm, og fingu tey bæði sonin Venceslaus Ulricus Hammershaimb og dótrinadóttrina Marie Louise Hammershaimb, sum var ógift.<ref>Eirikur Lindenskov, [[Sosialurin]], 8. apríl 2009</ref>
 
Føroyska tíðarritið [[Vencil]], sum er komið út tvær ferðir um árið síðan 2006, er uppkallað eftir Vencil Ulricus Hammershaimb.<ref>[http://vencil.wordpress.com/sovn/greinasavn/bokaummaeli/hvar-er-rak/ Vencil.wordpress.com] Hvar er rák? - Ummæli í Dimmalætting/Skáanum 27. oktober 2006. Kinna Poulsen hevur skrivað.</ref>