Munurin millum rættingarnar hjá "Ð"

'''Ð''' (stóra '''Ð''', lítla '''ð''') er 5. [[bókstavur]] í tí føroyska [[stavrað]]num og er eisini ein av bókstavunum í íslendska stavraðnum og hevur fyrr verið brúkt í fornum og miðenskum. Á føroyskum verður hesin bókstavur nevndur ''edd''. Eitt føroyskt orð kann ikki byrja við ð, men ð kann standa mitt í einum orði ella í endanum av einum orði. Bókstavurin ð er stummur á føroyskum, men ikki á íslendskum. [[V.U. Hammershaimb]] valdi at taka ð við í mállæru sína, meðan [[Jakob Jakobsen|Dr. Jakobsen]] ikki tók ð við í sínum uppskoti til stavrað og mállæru.

 

 

Orðini ''var'' og ''varð'' verða úttalað eins, men hava ikki somu merking. ''Var'' er tátíðarformur av tí, sum eitur ''er'' í nútíð (hon ''er'' heima, hon ''var'' heima). ''Varð'' er tátíðarformur av tí, sum eitur ''verður'' í nútíð (bókin ''verður'' lisin, bókin ''varð'' lisin í útvarpinum).