Bringureyði

Bringureyði
	; ;
Støða
	; Minst stúrin
Vísindaflokking
Ríki:	Animalia;
Fylki:	Chordata;
Flokkur:	Aves;
Hópur:	Passeriformes;
Ætt:	Muscicapidae;
Slekt:	Erithacus;
Slag:	E. rubecula;

Bringureyði (frøðiheiti - Erithacus rubecula) er nakað minni enn steinstólpa. Hann er gulligtreyður niðast av bringuni og upp um eyguni og nevið; veingir og vel eru brún; annars er hann morgrønur omaná, mest hvítur í neðra. Hann eigur í Noregi og Danmark og so longur burturi. Til okkara kemur hann stundum um summarmála (14. apríl), men rýmir tá skjótt. Aftur kemur hann um veturnætur (14. oktober) og kann tá steðga til út ímóti jólum — hendir seg allan veturin. Ofta leitar hann í hoygarðar og hoppar har millum desirnar at fáa sær mýggjabitar og hoysniglar. Tað er vakur fuglur, varin og vitugur og sera spakur. Tey stóru klóku eyguni ansa eftir øllum, ið fyriferst — tó kann tann, ið varliga fer at, koma honum so nær, at hann næstan røkkur at nema við hann. Har, sum ikki kettur eru, steðgar hann ofta í nógvar dagar. Alifuglur er hann sera alskin, kennir væl húsfólkið, kemur til teirra og letur so blídliga, tá ið hann sær tey koma inn.^[1]