Munurin millum rættingarnar hjá "Mánin"

[[Mynd:Full Moon Luc Viatour.jpg|thumb|right|250px|Myrku økini verða frá gamlari tíð nevnd ''mare'', hóast eingi [[Hav|høv]] eru á mánum. Tað ljósa er arrut hálendi, sum er merkt av teimum mongu meteorittum, sum brustu niður í hin unga mánan fyri mongum milliardum árum síðan. Størstu samanbrestirnir brutu hol á skorpuna og flótandi tilfar rann út á víddirnar. Soleiðis vórðu myrku økini til.]]

'''Mánin''' er næsti granni okkara í rúmdini. Teir gomlu [[norðbúgvar]]nir nevndu hann Himintungl ella bert Tungl, men mánanavnið var eisini vanligt longu í [[Norrønt|norrønari]] tíð. Miðalfjarstøðan er bert 384400 km, og tað merkir, at tú við einum vanligum handkikara kanst síggja spennandi detaljur á mánaflatuni. Á Mánanum er hvørki luft ella flótandi vatn, og tí hevur hann heldur einki veðurlag. Mánin hevur heldur einki jarðfrøðisligt lív. Tey landmerki, vit síggja á mánaflatuni, eru skapt av at [[loftsteinar]] (meteorir) hava rakt Mánan.

Eftirsum tað tekur mánanum júst somu tíð at snara einaferð um sjálvan seg, sum tað tekur honum at snara um [[Jørðin]]a, vendir hann altíð somu síðu móti okkum. Hetta verður nevnt "[[bundin rotatión]]", og hiðani av [[Jørðin]]i síggja vit sostatt bert umleið helvtina av Mánaflatuni. Stóru økini á Mánanum kunnu síggjast við berum eyga. Myrkar fløtur við láglendi - mare-økini ([[Mánahøv]]) - standa í andsøgn við ljósari hálendini.