Munurin millum rættingarnar hjá "Týskt mál"

=== Kenniorð ===

 

 



Á týskum eins og á føroyskum hava vit fýra [[Fall (mállæra)|føll]]: hvørfall, hvønnfall, hvørjumfall og hvørsfall. Á føroyskum broytast [[navnorð]]ini eftir tí falli, tey standa í, bæði tá tey eru bundin og óbundin. Á týskum fær bundna navnorðið ikki knýtt ending aftur at sær, men bundna kenniorðið, der, die, das ella die verður sett frammanfyri navnorðið og fallbent. Í hvørfalli stendur grundliðið. Grundliðið er tað ella tann, sum er ella ger okkurt. T.d. ''Hann'' er glaður, tí ''hon'' bakar pannukøkur. Umsagnarlið til grundlið stendur eisini í hvørfalli. T.d.: Hann er ''ein góður lækni''. Í hvønnfalli stendur tann ella tað, sum nakað verður gjørt við. Vit kalla tað liðið fyri hvønnfalsávirki. T.d.: Hann málar ''bátin''.



|}

 

 

Endingin á óbundna kenniorðinum í flestu føllum er júst sum endingin á bundna [[kenniorð]]inum. Tó hevur kallkyn í hvørkikyn og hvørfalli í hvør- og hvønnfalli onga ending. Legg til merkis har sum ¹ stendur, er eingin ending. Annars eru endingarnar tær somu sum hjá tí bundna kenniorðinum. Tað óbundna kenniorðið ein bendist soleiðis: