Munurin millum rættingarnar hjá "Joseph Schumpeter"

 

Hann setti spurnartekin við ta klassisku doktrinuna, sum hann málbar seg. Har fólkaræðið er ein mannagongd, sum fær veljaraskaran at fata, hvat tað felags besta er, og politikararnar at útinna tað. Schumpeter metti hetta vera veruleikafjart. Lítla vitanin hjá fólkinum um evnini ger tað lætt hjá politikarum, sum seta dagsskránna, at manipulerað við fólk. Hinvegin ynskti Schumpeter eitt model, har fólkaræðið er ein mekanisma fyri kapping, júst sum bygnaðurin á einum marknaði er tað. Sjálvt um fólkið fer á reglulig val og gevir stjórnini eksistensgrundarlag, so er tann skipaði politikkurin mettur sum politikkur hjá stjórnini og ikki viljin hjá fólkinum. Leikluturin hjá tí einstaka er serstakuliga avmarkaður.