Munurin millum rættingarnar hjá "Hebraiskt mál"

Upprunaliga hevði hebraiskt skriftmál ikki sjálvljóð, men seinni, onkuntíð eftir ár 200 e.kr. vóru sjálvljóð løgd aftrat við at seta prikkar ella strikur omanfyri, ímillum ella niðanfyri hjáljóðini (konsonantarnar), tann sokallaða ''niqqud-skipanin''. Prikkar verða tó oftast ikki brúktir uttan í barnabókum, bønarbókum, fremmandaorðum og orðum við tvítýddari úttalu. Ísraelskt-hebraiskt hevur fimm sjálvljóð (i e a o u) men væl fleiri bókstavir at lýsa tey.

'''Nota 2:''' Úttalan av ''zeire'' og viðhvørt ''segol'' - við ella uttan bókstavin ''joddjod'' - er viðhvørt ''ei'' í nýmótans hebraiskum. Hetta er ikki rætt í tí normativu úttaluni og ikki í samsvar við tosaða málið}}</ref><br />