Munurin millum rættingarnar hjá "Norrønt mál"

Nú á døgum hoyra íslendskt, føroyskt, norskt og tað útdeyða norn málið til vesturnorrønt greinina meðan, Danskt og Svenskt hoyrir til eysturnorrønt greinina. Tað danska málið hevur flutt seg nógv burtur frá tí upprunaliga norrøna málinum og tad hevur svenskt fyri sovítt eisini, men tó ikki líka nógv sum tað danska. Tað danska og svenska málið hevur veri ávirka av hvørt øðrum gjógnum tíðina og danskt hevur verið nógv ávirka av tí norðurtýska málinum. Íslenskt, sum er tað málið ídag í er tættast uppá norrønt málið, hevur næstan ikki broyt seg yvir árini, meðan føroyskt hinvegin hevur broytt seg eitt sindur, helst vegna sterkari ávirkan úr Danmørki, t.d, domineraði tað danska skriftmálið bæði sum skúlamál og kirkjumál í yvir 300 ár(1538-1856). Tað sama hendi í Norra, men í einum longri tíðarskeiði, tískilt erhevur tað norska málið so tætt uppátilknýtt æt tí danska nú á døgum.