Norrønt mál er eitt norðurgermanskt mál í er ætta úr indo-evropeiskum. Málið bleiv tosað í Skandinavia og norðurlondum. Tað byrjaði við norðurgermanskum uml.(0-200 AD) og síðani fornnorrønt uml.(200-500) og aftaná tað proto-Norrønt uml.(500-700). Fyrst ímillum (700-800) bleiv tann størsta broytingin framd og málið skiftið yvir til tað, sum vit ídag kjenna sum Norrønt mál.
Nú á døgum hoyra Íslendsktíslendskt, Føroysktføroyskt og norskt og tað útdeyða norn til vesturnorrønt greinina meðan, Danskt og Svenskt hoyra til eysturnorrønt greinina. Danskt ella(Donsk Tunga) sum tað bleiv kalla hevur flutt seg rættiligani nógv burtur frá tí norrøna málinum/donsk tunga og tad hevur svenskt fyri sovítt eisini, men tó ikki líka nógv sum tað danska hevur. Íslenskt, sum er tað málið ídag í er tættast uppá norrønt málið, hevur næstan ikki broyt seg yvir árini, meðan føroyskt hinvegin hevur broytt seg eitt sindur, helst vegna sterkari ávirkan úr Danmørki, t.d, domineraði tað danska skriftmálið bæði sum skúlamál og kirkjumál í yvir 300 ár(1538-1856). Tað sama hendi í Norra, men í einum longri tíðarskeiði, tískilt er tað norska málið so tætt uppá tí danska nú á døgum.
