Kappen Illhugin

Kappen Illhugin

1. Liti var hon Hellelíti,
var burte ei jólenott,
deð var den gamle gyvre-mó’ri
hon stal hennar burt sá skjótt.

2. Kongin legge langskipið
og mange hestar skór,
sume leitar nieð langskipið
og sum pá öyðeskóg.

3. Kongin leitar pá langskipið
eino jonsok-nott,
han fekk inki varmen kveikje
fer hnjoskið deð var rátt.

4. Deð eine var hnjoskið, deð aðre var tundrið
deð treða var flinti den har’e
deð fjór’e var báðe jönn og stál,
som sille fer varmen ráðe.

5. Kongin leitar pá langskipið
jonsok-notti den dýre,
dá vart han vari bjartar ellen
up under helleren lýse.

6. Og deð var danske kongin
rópar han ivir sjá:
den som vil hente att’ Hellelíti
han skal vist henna fá!

7. Alle lúta hatto neð
og ingin sá torðe svara,
bere han unge kappen Illhugin
han tottes ‘ki til at spara.

8. Og deð var unge kappen Illhugin
svaraðe han derpá:
eg skal hente att’ Hellelíti,
má eg vist henna fá.

9. Förðe han af seg sit riddareklæði
drog pá ein fillutte flange:
denni tikis meg goð nok vera
I trollehendar at gange.

10. Og deð var unge kappen Illhugin
klive han bergi blá
atte stoð alle kongins menn
og undrast dei uppá.

11. Og deð var unge kappen Illhugin
klive han bergi slétte,
atte stoð alle kongins men,
og mange af dei han grötte.

12. Deð var unge kappen Illhugin
keme sá seint um kvelli,
der site den gamle giver-mó’ri
og rótar með nasan i elli.

13. Site den gamle giver-mó’ri
og rótar með nasan I elli;
hot er deð fer eit kogabánn
som kogar sá seint um kvelli.

14. Den som kallar meg eit koga bánn
den vi letter vándum leite,
men kale meg unge kappen Illhugin
sá lyster denni gúten heite.

15. Eg er komin I bergið in
eg lýte mit mál framföre,
eg ill’ hente bjartan ellen
fer Herbjönn her suð pá gröði.

16. Du fer inki bjartan ellen
under min helleren út
fór du seie meg sanningin
af allom dinom tru.

17. Áren din er i hynno breið,
du skipar út ivir ‘an elli,
deð sver eg eiðen af minom tru
han finst der ‘ki slík I bergi.

18. Nasan hev du som nautefjósið
enna heve du bratt,
deð sver eg eiðen af minom tru
kvort ór’ið sá seie eg satt.

19. Nasan dine er som nautefjósið
kjæften som bikkjetrýne,
mine augo er skarpe I haus
dine som fuði pá svine.

20. Deð høyrer eg pá drengin den
at han er hugað pá möy,
I nott má du henna sova hjá
imorgo sá skal du döy.

21. Til svarað hon Hellelíti
up I sengi hon lág:
deð er sá litið at hugleggje
bere ei einaste nott.

22. Deð var árle um morgun
dagin den grýr um kring
dá kom den gamle giver-mó’ri
með kvasse soxi si.

23. Hon treiv uti hans gule lokk
og rykkjer en fram pá golv,
deð totte unge kappen Illhugin
alt deð I augo lóg.

24. Deð var den gamle gyvre-mo’ri
vart hon sá full af grái,
hon kastar en up I sengi atte:
rekist no deran báðe!

25. Sette hon luren fer blóðga munni
blés hon deri með vreiðe,
deð höyrðe hennas systar sjau
norð under Lýseheiði.

26. Hon sette luren fer blóðga munni
blés hon deri með veriðe,
deð höyrðest til Jorun Joklekápa
lengst norð under heiði.

27. Deð var unge kappen Illhugin
han ság seg út ivir fjórð
der ság han Jorun Joklekápa
i sterke jönnbáten hon rór.

28. Deð var ungi kappen Illhugin
han vart I hugin sá vreið:
eg helsar deg Jorun Joklekápa
du geve ‘kon drenginne freð!

29. Deð var unge kappen Illhugin
han tok til tútarhonn,
sekte han neð tenna Jorun Joklekápa
með alle sine bónn.

30. Sette han luren fer bloðga munni
blés han i sá hátt,
sekte han neð Jorund Joklekápa
herút pá hafsens bott’.

31. Der kom stúk I aurum halli
stúkar og mykin bresti,
der komu hannars systar sjau
alle með ringskódde hestar.

32. Og deð var unge kappen Illhugin
springe han beri umkring
hoggi han hennars systar sjau
at de lág alle i ein ring.

33. Sá hoggi han til den gamle gyvre-mó’ri
at sverðið stoð alt til navle,
næste stoð hennars yngste son
han torðe slet inki tala.

34. Og deð var unge kappen Illhugin
var beðre hell aðre drengir,
no má han sova með Hellelíti
báðe vel og lengi.